Dünyanın pek çok bölgesinde çok önemli gelişmeler yaşanıyor. Doğada ortaya çıkan olumsuzluklar ve çevrenin tahribatı, savaşlar vb. gibi toplumsal ve sosyal olaylar insanları etkilemeye devam ediyor. Hoş görü ve barışın ortadan kalktığı insan hakları ihlallerinin yaşandığı bir dünyada yaşıyoruz. Savaşlar ve silahlanmaya ayrılan kaynaklar artıyor, ülkenin özellikle de 3. dünya ülkelerinin yaşadığı olumsuzluklar derinleşiyor.

            Özellikle orta doğu coğrafyası, yaşanan bu olumsuzluklardan en fazla etkilenen durumundadır. Ülkemizde de artık orta doğu ülkelerinde gözüken şiddet ve savaş görüntüleri birebir yaşanmaktadır. Orta doğu ülkeleriyle olan bu etkileşimler sonucunda toplumsal şiddet ve gerilimler artmakta sonuçları ise doğrudan çocuklarımıza yansımaktadır.

            Artık çocukların dünyasındaki masum oyuncaklar değerini yitirmekte, sevgi yüklü masallar özelliğini kaybetmektedir.

            Toplumsal amaca ulaşmak için her türlü aracı fütursuzca kullanan, şiddet üreten herkes, toplumsal barış ve demokrasinin önünde engeldir.

            PKK’nın vurduğu bir lojmanda ölen çocuğun annesi, “onu yalnız gömmeyin, korkar” diye duyanı dilhûn ederek ağlarken, IŞİD’in vurduğu bir düğünde dört çocuğu birden ölen kadın “tek çocuğum kaldı, o da olmasa intihar ederdim” diye ağıt yakıyor ya da Uludere’de bombalanarak öldürülen çocuklar ve hala faillerinin bulunamaması…

            Bu ülkede her türlü şiddete, insan haklarına ve demokrasiye ilkeli bir şekilde sahip çıkmayan, siyaseti faydacı bir şekilde yürüten, bu toplumsal ve travmatik hali yaratan herkes bu durumdan sorumludur. Çürüme, sadece kendini somut şekilde buralarda göstermiyor ki. İkiyüzlülük, hırsızlık, intiharlar, toplumsal cinnet, tecavüzler… Dokuz aylık bebeğe tecavüz edip iç organları parçalanarak öldüğünde Türkiye ölmedi mi? Her türlü şiddetten çocuklarımız öldüğünde Türkiye ölmüyor mu? Çocukları ölen onları yaşatamayan, onlara şeker yediremeyen, oyun oynatamayan, masal dinletemeyen ülkeler çürür. Orada insanlık yok olur.