Sanırım 15 yıl falan önceydi, yazar Ata Türker ile birlikte Kadıköy’de Dünya Şiir Günü etkinliğine katılmıştık.

Ata Türker, ‘’Şimdi bu ülkenin en ünlü şairlerini göreceksin. Yolda görsen şair ve sanatçı olduklarına inanmazsın. ‘’demişti.

Etkinliğin yapıldığı salona girince birçok popüler şairi gördüm.

Sahiden bazılarının üzerindeki takım elbise sürekli giyilmekten son derece yıpranmıştı.

Kimiler muntazaman traşlı kimileri ise saç sakal birbirine karışıktı.

Bu sanatçıların şiirlerini milyonlar okuyor, biliyordu ne var ki parasızlık ve fakirlik içinde (bir iki şairi saymasak) yaşam sürüyorlardı.

Hepsinin ayrı dramatik yaşam öyküleri vardı.

Cemal Süreya’da (1931-1990) yoksul bir yaşam sürdü.

Daha 23 yaşında olan annesi doğum esnasında düşük nedeniyle yaşamını yitirmişti.

Cemal Süreya bir röportajda, ‘’Hayatıma giren tüm kadınlarda annemi aradım, ben anneme doyamamıştım…’’demişti.

Yetim kalan Cemal Süreya ve iki kız kardeşi üvey anne tarafından kötü işkencelere maruz bırakılmış.

Üvey anne ısıttığı suya zehir atarak Cemal Süreya’nın banyo yapmasını istemiş bir gözünü kaybetmesine neden olmuş.

‘Sizin Hiç Babanız Öldü Mü?’ Şiirinde bu olayı anlatmıştır:

‘’ Sizin hiç babanız öldü mü?

Benim bir kere öldü kör oldum

Yıkadılar aldılar götürdüler

Babamdan ummazdım bunu kör oldum

Siz hiç hamama gittiniz mi?

Ben gittim lambanın biri söndü

Gözümün biri söndü kör oldum…’’

Cemal Süreya üvey annenin yaşattığı o korkunç günleri şöyle anlatıyor:

"Sonunda babam iki kez evlendi, önce Esma, sonra Refika'yla. Esma çok kötü çıktı. Kardeşlerime işkenceli bir çocukluk yaşattı, örneğin saçlarından tutup kuyuya sarkıtırdı. Bu yüzden kız kardeşlerimin saçları gür değildir. Esma deliydi. Bir fırıncıyla kavga edip adama vurup, adamın yerinden kalkamayınca öldü sanıp Bilecik'ten kaçtı. Esma kaçınca, babam Refika'yı aldı. O iyi çıktı. Kardeşlerim onu anne bildiler…’’

Cemal Süreya’nın kız kardeşi Perihan Bakır, ‘’Size Nefesimi Bırakıyorum’’ isimli kitabında abisi Cemal Süreya ile ilgili hazin anları yazmıştır.

Cemal Süreya Haydarpaşa Lisesi’ne başlar ve kardeşlerini sürekli ziyarete gider. Babaları işinden dolayı uzaktadır. Bir ziyaret sırasında kardeşlerine makarna pişirip birlikte yerler. Dergilere, kitaplara bakarlar ve Cemal Süreya’nın yatılı okula dönüş zamanı gelince iki kız kardeş ağlamaya başlar.

Cemal Süreya evin buz tutan pencere camına nefesiyle hohlar yanına da “Sizi seviyorum” yazar ve ekler:

“Size nefesimi bırakıyorum buraya bakarsınız”.

İki kardeş abileri gittikten sonra camdaki buğuya bakıp uzun süre ağlar.

Cemal Süreya çok güzel ve unutulmaz şiirlerinin yanında acı bir yaşam sürmüş ve 59 yaşında daha çok şiirler yazacakken aramızdan ayrılmıştır.

Saygıyla anıyorum.