Çalışma hayatındaki yoğunluk, bazen takip edilemeyecek noktaya ulaşıyor.

Nasıl ulaşmasın ki ?

Kapitalist sistemlerini sürdürmek için her yola başvuran sermaye sınıfı, kendi temsilcilerinin hazırlayıp yasalaştırdığı düzenlemelere rağmen yasa tanımaz tutumundan vazgeçmiyor.

Anayasal ve yasal hakları yok sayarak, elindeki devlet gücünü acımasızca kullanarak işçi ve emekçileri işsizliğe, yoksulluğa ve açlığa sürüklüyor.

İşte, bu yaklaşımın karşısında örgütlü mücadeleden başka bir gücü olmayan işçi sınıfı da, zaman zaman başını kaldırıp ‘hop, ne oluyor’ diyebiliyor.

Son dönemlerde, sermayenin olduğu kadar işçi sınıfının da gündemi yoğun.

Eylemlilikleriyle, hak arayışındaki kararlılıklarıyla ülke gündemine damgasını vuran işçiler Flormar, İstanbul Havalimanı, İZOCAM ve benzeri çok sayıdaki işyerinden ses verdiler, vermeyi de sürdürüyorlar.

Bu işyerlerindeki direnişlerin ya da grevlerin iki nedeni var. İlki örgütlenme, ikincisi de ücret pazarlığı.

Başka nedenlerle süren anlaşmazlıklar da, yakın geçmişe damgasını vurmuştur. Onları da anımsayalım…

Mesela, İstanbul Havalimanı işçileri.

Kalyon İnşaat'a bağlı taşeron bir firmada çalışan işçiler, 3 aydır ücretlerini alamadıkları için eyleme geçti. İşçiler, alacakları ödenmeden hiçbir yere gitmeyeceklerini söylerken, daha önce de 'Köle değiliz' diyerek yaptıkları eylemler ve sonuçlarını yeniden anımsattı. 'İnsanlık dışı koşullarda çalışmak istemiyoruz' diyen bu toplamın başlattığı eylemlerde 600'den fazla işçi gözaltına alınmış, 31 işçi tutuklanmıştı. O işçilerin özgürlükleri, 3 ay süreyle ellerinden alınmıştı.

İZELMAN işçilerine ayrı bir parantez açmak istiyorum…

İzmir Büyükşehir Belediyesine ait İZELMAN şirketinde örgütlü Genel-İş şubelerinin başlattığı toplusözleşme görüşmelerinde, parasal maddelere gelinince yaşanan tıkanmayı aşmak kolay olmayacak gibi.

Talebi ilk yıl için 35 zam, üçüncü ve dördüncü altı aylar için TÜFE artı yüzde 2 oranında refah payı olan ve işverenin yüzde 15’lik ücret artışı teklifini ‘çok yetersiz’ bulan işçi sendikası, yarın yeni bir oturum için masaya oturacak. Ama, bu rakamda artış olmaması halinde, İzmir’i zor günlerin beklediğini söylemek gerekir.

Çünkü, 6 bin 500 işçiyi ilgilendiren 70 maddelik TİS taslağının 24 maddesinde anlaşma sağlanamadı. Bu maddeler, sendikal izinler, iş süresi, taban ücret ve ücret zammı, iş güçlüğü zammı, kart primi, koku primi, aile, çocuk ve öğrenim yardımı, yakacak yardımı, hafta tatili çalışma ücreti, tatil günleri çalışma ücreti, grup ve kadro unvanları gibi konuları içeriyor.

Günlüğe, ülkenin değişik kentlerinden katabileceğimiz çok sayıda eylemlilik var.

İstanbul da, bu illerden biri…

Kadıköy Belediyesi ile Genel-İş arasında 2 aydır yürütülen toplu iş sözleşmesi görüşmelerinde anlaşma sağlanamadı. Sendika üyesi 2 bin işçi, birkaç gün önce 2 saat iş bırakma eylemi yaptı.

Yine İzmir ve yine üst düzeyde emek sömürüsü…

Bir süredir işçilerin maaşlarını düzenli olarak ödemeyen Özsüt patronu, ekonomik krizi bahane ederek 170 civarında işçiyi ya işten çıkardı ya da bir aylık ücretsiz izne gönderdi.

İzmir Kemalpaşa'daki organize sanayi bölgesinde kurulu olan, pasta, dondurma ve tatlı üreten Özsüt Fabrikası'nda yeni işten çıkarmalar ve ücretiz izne göndermeler yaşanıyor. İşçiler 6 aydır düzenli maaş alamıyor.

Bir emek sömürüsü de Kayseri’den…

Geçtiğimiz günlerde, 3 aydır maaş alamadıkları gerekçesiyle iş bırakan Ortadoğu Döküm Fabrikası’nın işçileri ’eve ekmek götüremez’ duruma geldikleri gerekçesiyle, uzun süreli bir greve hazırlanıyor gibi.

Bu günlük daha çok uzar. Çünkü, sistem, emek sömürüsünden nemalanıp sermaye birikimi yapan çağdışı kapitalistleri kutsamaya özen gösteriyor. Sistemin organizasyonuyla görevli siyasi irade ise emek düşmanı olduğu için söz konusu gündemin yoğunlaşması kaçınılmaz oluyor.

2019 baharı serin geçecek gibi…