Son iki yılda dört seçim yaşadık.

Bu kuşkusuz olağandışı bir durum.

Seçimlerin her birinin kendine özgü değerlendirmeleri vardı.

Ayrıca her birini ayrıntılı değerlendirmek gerekir.

Yaşanan bu süreci hiç kuşkusuz değerlendirmesi gerekenler anamuhalefet ve muhalefet partileri olmalıydı.

Bir hafta 10 gündür CHP ve MHP’de örgüt içine yönelik yoğun bir iç hesaplaşma yapılmakta.

Kimin ne söyleyebildiğini anlayabilmek mümkün değil.

Önce MHP’de yaşananlara göz atalım.

Eğer parti içi değişim olmazsa Ak Parti ve saray çevreleri Rusya krizini iç siyasete dönüştürmesi hiç zor olmayacak.

Hatırlayalım, One munite söylemi can simiti gibi seçimlere yetiştirilmişti.

Yaşanan bu kriz başkanlık yarışı için neden fırsata dönüştürülmesi akla gelmiyor değil.

Başkanlık referandumu önünümüzdeki yıl muhtemelen olma ihtimali gözüküyor.

Muhalefet partileri kendi içlerinde yaşadıkları kayıkçı kavgası yüzünden küskün bir taraftar kitlesi oluştu.

Yaşanan bu süreç kimin işine yarar.

Benzeri bir durum CHP’de yaşanmakta.

İki haftadır CHP kongrelerini takip ediyorum.

Hiç kimse başarıya odaklanmak gibi niyeti yok.

%25’lik oyu kabullenen ve bu sonucun başarı olduğunu söyleyen vekiller var!

Parti tabanının feryadını kimse duymuyor.

Duymak bile istemiyor.

Bir toplum umutlarını tükettiği anda tüm ideallerini terk eder.

Son olarak şunu söylemeliyim;

Seçmen için ekonominin nasıl gittiği ve kendisini nasıl etkilediği kuşkusuz önemlidir.

Hatta bazı seçimlerde belirleyici etkisi vardır.

Ancak tüm zamanlarda her seçimde etkili olduğu iddiası geçersizdir.

Çünkü insanlar sadece ekonomiyi önemsemezler.

Eğer önemsemiş olsalar en yoksul insanlar iktidarın peşinden koşulsuz gitmezdi.

Bu süreçte yapılan araştırmalar şöyle bir tablo çıkartıyor; inançlar, korkular, ön yargılar ve öfkeler seçmenin tercihi önemli ölçüde etkiliyor.

Siyaset tüm bunları görmezden gelirse aynı hataları tekrar eder durur.