Seçimin basit bir mantığı var.

Tercih yapacaksınız.

Bu alanda da bir sıkıntı yok.

Seçimdir seçersiniz hayat devam eder gider.

Bizde ki durum işte bu noktada ayrışıyor.

Biz siyaseti bir tercih olarak değil ölüm kalım meselesi olarak anlıyoruz.

Durum öyle olunca da siyasal tercihlerimiz hayatımızın her alanına sanata, gittiğimiz okuldan  yediğimiz yemeğe kadar hayatın her alanına taşıyoruz.

Çünkü hayat bize şunu öğretti taraf olmazsan tüm zorluklar seni gelir bulur...!

Bir başka deyişle “taraf olmayan bertaraf olur!”

Tabi ki durum böyle olunca, bizde siyaset hayatın her alanını kontrol edince kuşkusuz siyasal bir kamplaşma kaçınılmaz oluyor.

Bunun sonucunda toplumsal çatışma ve güvensizlik başlıyor.

Dünya’da bizim kadar birbirine güveni az bir toplum olmaması tesadüf değil.

Toplumsal güven olmadan kalkınmada refah toplumu da olunmuyor.

Peki ne olacak birbirimize güvenmiyorsak...

Dünya’da yapılan araştırmaya göre toplumsal güvenin düşük olduğu ülkeler ve toplumlarda çatışma ve yolsuzluk artıyor.

Bir başka deyişle tersini söylemek gerekirse birbirine güven duyan toplumlarda insanlar ortak bir proje için daha kolay yanyana geliyor.

Bununla birlikte birbirine güvenerek biraraya gelen toplumlar daha huzurlu hayat yaşıyor.

Önümüzde 1 Kasım’da yeni bir seçim var.

Bir kaç ay daha işimizi gücümüzü bırakıp sadece enerjimizi bu alanda yoğunlaştıracağız.

İşin türkçesi “taraf” olmaya zorlanacağız.

Güneydoğu’da Dağlıca’da pazar günü henüz rakamını bile bilemediğimiz kadar askerlerimiz şehit oldu.

Bu kirli oyun daha nereye kadar devam edecek.

Henüz bu sorunun cevabını bulmuş değiliz.

Tek görebildiğimiz öldürerek hiç bir yere varılamayacağıdır.

Biz alıştık bu kamplaşmış hayata ancak çocuklarımız bunu hak etmiyor.

Tek görebildiğimiz önümüzdeki seçimin gerçek maliyeti artacak olan toplumsal kamplaşmadır.

Seçim için sokağa dökülen paralar değil...!