Kim savaş isterse, ölen çocuklardan onlar sorumludur.

Birkaç gündür sadece bizim ülke gündemimizde değil, dünya kamuoyunda büyük yankı uyandıran, Muğla’nın Bodrum ilçesinde kıyıya vuran ölü çocukların görüntülerini bütün dünya gördü!...

Ölümleri seyredenlerin ve acımasızlığın hesabını savaş davulları çalan herkes, tek tek vermeli!..

Çok basit!..

Savaş çıkmasaydı, çıkarılmasaydı çocuklar evlerinde, o haliyle yataklarında uyuyor olacaktı.

Umudun ve yarınların tatlı rüyasını göreceklerdi.

O fotoğraf büyütülüp dünyadaki savaş çığırtkanlığı yapan siyasetçilerin odalarına asılmalı...

Çünkü o fotoğraf insan olan birinin hafızasından kolay kolay silinmez.

Aslına bakarsanız uzun zamandır benzeri ölümler fazlasıyla yaşanıyordu.

Bu ölümü diğerlerinden farklı kılan bir meslektaşımızın kıyıya vuran cesedi görüntüleyip, haber yapması oldu.

O fotoğraf olmasaydı savaşın yarattığı tahribatı kim, nasıl anlatabilirdi?

Bir fotoğrafla “Rakamın” değersizliği bir kez daha ortaya çıkmış oldu.

Çünkü “3”, “5”, “10” diye saydıklarımız sona eren yaşamlardan başkası değil...

Hepimizin fotoğrafta gördüğü cansız beden savaş koşullarında dünyaya gelmiş bir çocuğa ait.

Önceki gün işten çıktım, eve dönüşte Anibal Kavşağında ışıkların yanmasını beklerken, 2 Suriyeli çocuk ellerindeki suları satmaya çalışıyordu.

Yanıma yaklaştılar, kendileriyle konuşmaya çalıştım, Türkçe bilmedikleri için diyalog kuramadık.

Bir başka noktada ise, bizim yurttaşımız olan çocuklar su satıyordu.

Çocukları birbirinden ayırt eden bir kısmının bu topraklarda doğup büyümüş olması, diğerlerinin ise savaştan kaçıp, bu topraklara sığınmış olmasıdır.

Her iki çocuk da yaşamını sokak aralarında su satarak sürdürmeye çalışıyor.

Her akşam savaştan kaçanları, sığınmak için çırpınanları, bir umut uğruna can verenleri gördüğümde insanlığın bütün acımasızlığı hafızamda tazeleniyor.

Bütün bunlar petrol, doğalgaz, mezhep, iktidar veya ben’lik ıspatları için oluyor.

Bu yüzden birçok masum insan hayatını kaybediyor.

Bugün, eğer kısa süreliğine de olsa herkes savaşı lanetliyorsa, bir fotoğrafın belgesel gücü bir kez daha kanıtlanmış demektir.

Hiç unutmuyorum; 1980’li yıllarda Nigaragua iç savaşında dünyaca ünlü bir sporcunun öldürülmesi, dünyaya haber servis edildi.

Nigaragua diktatörü Somaza’ya destek verenler, desteklerini bir anda geri çekti, Somaza ülkeyi terk etmek durumunda kaldı.

Bu yüzden küçük olayların büyük sonuçlar doğurduğuna inanıyorum.

Tıpkı birkaç gündür Suriyeli çocuğun dünyayı ayağa kaldıran cansız bedeni gibi!..