Geçtiğimiz günlerde Kocaeli İzmit’te yaşanan bir olay hepimizin içini burktu.

Bir kadın, tanımadığı başka bir kadına yalnızca etek giydiği için saldırdı.

Sözlü sataşmayla başlayan tartışma kısa sürede şiddete dönüştü.

Saldırgan bir kadın, başka bir kadının saçlarına yapıştı , üstelik kaynak saçlarını kopararak onu sokak ortasında darp etti.

O görüntüler sadece bir kavga değil; bir toplumun aynasıydı.

Kadınlar her gün erkek şiddetiyle öldürülürken, işkencelerle susturulurken, hâlâ caydırıcı cezalar uygulanmazken…

Bir de şimdi kadın kadına saldırır hâle geldiysek, gerçekten cahiliye devrine geri dönüyoruz demektir.

Caydırıcı ceza şart.

Şiddet uygulayan herkesin gerek kadın gerek erkek olsun, toplum önünde hesap vermesi gerekiyor.

Bir kadının diğerine zarar vermesi ne hak ne inanç ne de kıyafet bahanesiyle geçiştirilemez.

Birbirinin düşmanı değil, birbirinin yurdudur aslında kadın.

Birinin eteğini çekmekle, diğerinin saçını koparmakla hiçbir hak savunulmaz.

Gerçek örtünme kumaşla değil, bilinçle olur.

Gerçek açıklık kıyafetle değil, kalbin niyetiyle anlaşılır.

Bu topraklarda kadınlar zaten yeterince mücadele veriyor.

Kimi, evde susarak direniyor.

Kimi, boşanmak isterken öldürülüyor.

Kimi, “Sen kadınsın, haddini bil!” denilerek hayattan koparılıyor.

Biz bunlarla savaşırken, şimdi birbirimizin canına mı kastedeceğiz?

Kaynak saçları koparılmış o genç kadının canı acıdı, evet…

Ama asıl acı olan, bu toplumun kadın dayanışmasını yitirmesi.

O saç telleri belki yeniden uzar ama kaybolan vicdan nasıl onarılacak?

Bu olayın ardından yine sosyal medyada “ama o da şöyleymiş” diyenleri gördük.

Hayır.

Hiçbir gerekçe, şiddeti meşrulaştıramaz.

Ne bir eteğin boyu ne bir başörtüsünün varlığı ya da yokluğu.

Bir insanı dövmenin, aşağılamanın, şiddet uygulamanın bahanesi olmaz.

Biz kadınlar birbirimize bakarken yargı değil, şefkat görmeliyiz.

Çünkü birbirimizin acısına duyarsız kalırsak, erkek şiddetine karşı da tek başımıza kalırız.

Bugün o kadının saçını koparan el, yarın bir başka kadının canına kıyan elin yolunu açar.

Artık susmanın zamanı değil.

Birlik olmanın, vicdanla yüzleşmenin ve caydırıcı ceza talep etmenin zamanı.

Kadının kadına saldırdığı bir ülkede, herkesin insanlığını sorgulaması gerekir.

Unutmayalım:

Bir kadının eteğini çekmek, bir başkasının saçını koparmak…

Gerçek sorunları örtemez.

Ne yoksulluğu ne sevgisizliği ne cehaleti.

Gerçek değişim; eğitimle, adaletle ve bilinçle gelecek.

Ve belki bir gün, birbirimizin saçına değil, omzuna dokunacağız…

Şefkatle, saygıyla, sevgiyle.