Pandora’nın kutusu açıldı.

Gizli kalan bizim bilmediğimiz pek çok konu ortalığa döküldü.

Meğer çocuklar gelecek değilmiş...

Cemaatlerin “saygın” isimleri bakın bu konularda ne inciler döktürüyor.

Cüppeli efendi, “kız çocuklarını okutmak günah”mış diyor!

Üstüne üstlük devletin en yukarlarıyla  ile boy boy resimler çektiriyor.

Bu sadece onun düşüncesi değil.

Bazı İlahiyatçı aklı selim iktidar sevicileri de bu koraya katılmış durumda.

Yaşadığımız ülkeyi tanıyamaz olduk.

Aile içerisinde tacize uğrayan çocuklar, okullarda, kurslarda cinsel istismara uğrayan yine çocuklar...!

Başlarına geleni kimselere anlatamayan çocuklar.

Küçük yaşta zorla evlendirilen çocuklar.

Sadece cinsellikleri değil.

Umutları tümden istismar edilen çocuklar.

Canlı bomba olmak üzere yetiştirilen çocuklar...

Küçük yaşta eline silah verilip savaşa gönderilen çocuklar...

Dağlara zorla götürülen çocuklar.

Taş atan çocuklar...!

Ağır koşullarda çalıştırılan çocuklar...!

Gece yarısı en tehlikeli sokaklarda  direnen ve dilenen çocuklar...!

Bir de savaştan kaçarken Ege kıyılarında boğularak ölen çocuklar...!

Bir zamanlar çocuklar için yazılmış olan bir şiirin iyimserliğini küçümseyenler için bu şiir yazılmış;

Hani çocuklar güzel günler göreceklerdi...

Güneşli günler görecektiler...

Hani motorları maviliklere süreceklerdi...

Bugün çocukların pek çoğu hiç öğrenmeden, hiç yaşamadan ölüyor.

Tıpkı Aylen bebekler gibi.

Fırsat eşitsizliğine baş kaldırmayı anlamsız sayanlar.

Ve yeni dünya düzenine ne kolay inandınız.

Dünya’ya yeni gelen çocuğun geleceğini boş vaadlerle cafcaflı sözlere kapıldınız.

Şimdi ne kendi çocuğunuzu öbür çocuklardan ayırmaya hakkınız var.

Ne de kendi çocuklarınızı öbür çocukların yaşadıkları vahşetten korumaya mecaliniz kaldı.