Bundan tam bir yıl önce 10 Ekim 2015 günü Başkent’in orta yerinde devletin gözetim ve izni ile gerçekleştirilmek istenen barış mitingine canlı bombalar saldırdı.

100’ün üzerinde insan yaşamını kaybetti.

500’e yakın insan yaralandı.

Saldırganlar İŞİD militanı olduğu resmi belgelerle teyit edildi.

Yakınlarını kaybeden insanlar duyarlılık göstererek faillerin yargı önüne çıkartılması için açıklama yapmak istedi.

Bu durum Dünya’nın her yerinde insani bir tepki olarak yapılır.

Ancak gel gör ki, yakınlarının anısı için sokağa çıkmak isteyen insanlara güvenlik güçleri anlaşılmaz bir şekilde şiddet uyguladı.

Keşke bu tedbirler Ankara’nın orta yerinde insanlar öldürülmeden önce alınmış olsaydı.

Bu görüntüler yaşanmazdı.

Aradan geçen bu süre içerisinde yaşadıklarımız bize şunu öğretti.

Bu coğrafyada barışı egemen hale getiremezsek çok büyük acılar yaşamaya devam ederiz.

Ülkemizin Güneydoğusunda gün geçmiyor ki şehit haberleri gelmesin.

Farkındaysanız sorunlarımız gün geçtikçe büyüyor.

Konuşamadığımız her konu geleceğimizi ipotek eder noktaya doğru ilerliyor.

Diyeceksiniz ki demokrasi dersen işte var!

Hem de “en ilerisi”...

Özgürlük deseniz var!

Var ama öyle ileri geri konuşamazsınız...

Susma özgürlüğünü istediğiniz gibi kullanabilirsiniz!

Kıyıdan köşeden suya sabuna, etliye sütlüye dokunmadan yürüme özgürlüğün öteden beri olmuştur.

Haksızlık etmeyelim kendi kendine sınırsız konuşma özgürlüğünü kullanabilirsin.

Satın alma özgürlüğü sınırsız.

Ev alırken borçlanma konusu da halledildi.

Artık sıra borçları nasıl öderim konusuna gelince günün 24 saatini hesap yapmakla geçir.

Öyle ıvır-zıvır zararlı işlere kafanı yorma!

Memleket meselelerine gelince haftada bir gün siyaset büyükleri gaz alma seansları düzenliyor onunla yetin.

Başka ne istiyorsun!