Önceki akşam Moda Giyim önünde buluşan Emek ve Demokrasi güçleri Cumhuriyet Meydanı’na kadar sessizce yürüdü.

Her sessizlik umursamazlık değildir.

Bazen susmak en büyük protesto yöntemidir.

Havanın soğuk olmasına rağmen katılım oldukça fazlaydı.

Cumhuriyet tarihinin en sıkıntılı dönemini yaşıyoruz.

Bir yandan terör saldırıları diğer yandan sınırların değiştirilmesi tartışılıyor.

Dahası dış politikada dost bulmakta başarılı olduğumuz söylenemez.

Pazar günü Ankara’nın merkezinde Kızılay’da patlatılan bomba 37 insanımızın canını aldı.

125 kişi yaralandı.

10 Ekim 2015 - 17 Şubat 2016 tarihleri arasında Ankara’da 5 ayda patlatılan bombaların ve kaybedilen 169 canın yüzlerce yaralının olduğu bir dönemden geçiyoruz.

İç ve dış politikada benimsenen savaş ve şiddet politikaları yüzünden ülke açık hedef haline getirilmiştir.

Bir kaç gündür pek çok insan yüksek perdeden meydan okuyor.

Acıyı yaşayan insanları kimse hesaba katmıyor.

Hep vuralım, kıralım deniyor ardından masum insanlar ölüyor.

7 Haziran seçimleri sonrasında “Ya Başkanlık ya kaos” anlayışı üzerinden en temel hak ve özgürlüklere yasaklamalar getirildi.

Yıllardır izlenen yanlış iç ve dış politikalar yüzünden hızla Irak - Suriye haline doğru savrulduk.

5 ay içerisinde Başkentimizde üç büyük saldırının gerçekleşmesini engellemeyenler siyasi sorumlulukları gereği istifa etmeleri gereği açıktır.

Buna rağmen umursamıyorlar, yaşanan katliamları protesto etmek isteyen sivil toplum örgütleri, duyarlı yurttaşlar güvenlik güçlerinin pek çok yerde engeline takılıyor.

Gebze Emek ve Demokrasi Güçleri salı akşamı Cumhuriyet Meydanı’nda saldırının sahiplerine seslenerek; “evlerine gitmek için otobüs duraklarında bekleyen insanlarımızı öldürdünüz, yurtlarına dönmek üzere olan gençleri öldürdünüz, üniversiteye giriş sınavı heyecanını yaşayan çocukları öldürdünüz.Hepimizi vurdunuz, hepimizi öldürdünüz”denilerek tepki gösterdi.

Tıpkı daha önceki bombalarla öldürülenler gibi.