Babası yaşarken çocuklarımı öksüz bıraktım. Bir tek içimdeki çocuğa babalık yaptım. Nankörlüğüde onda gördü. Her kavgayı bayram sanıp, he bire salıncaklarında salladın durdun beni. Her belayı yalama şekeri sanıp, belalarda yalandırıp durdun beni. Yaşamın gerçeklerini oyun sandın, sek sek oyunlarında kırmızı çizgilere basıp yandırdın beni. Dost meclislerindeki sözlere inanıp, yalanlarınla kandırdın beni.. Türkülerden korkup sustun. Yoz müzikleri sevdirdin beni.. Son günler de sesin soluğun çıkmıyor. Yaramazlık da yapmıyorsun. Uslu uslu bedenimde yaşayıp gidiyorsun..  İşin iş. Al sana ayna çal çal oyna .. Nankör olsan da severim seni. Günlerce aç kalırsın sesin çıkmaz. Duygularınla bakarsın dünyaya .. Duygularım başına bela açsa da, duygudan yana tavır koyar efelenirsin… Ciğerlerini patlasalar da acılar, bir gün bile içim acıyor demezsin... Şiire vurursun kendini… Seni babasız bırakmak var ya … Düşer elleri kanar yüreği kanar üşür derim. Susmayı beceremezsin dilini koparırlar derim. Ceylanların memelerindeki sütle büyüttüm seni. Bu yüzden avcılara düşmen büyüdün. Seni vururlar babasız bırakamam seni. Büyü artık çocuğum sana yetişemiyorum… Yaşlandım ben.. Delikanlı sevdalara bıyık buruyorsun.  Daha bıyıkların terlemeden. Bak…  Senin yüzünden sevdiklerim azarlıyor beni. Büyü be çocuğum benden büyüyüp adam olayım. Adam olamamışlığım para etmiyor. Bende çocuktum büyüdüm. Oyuncaklarım büyüdü. Kırıldı öldü.

Bende yaşıyorum

Yaşadıkça acılarım büyüdü

Büyüdükçe acılarım ben büyüdüm

Tanıdığım bildiğim herşey büyüdü

Bir sen büyümedin içimdeki çocuk.