BİRAZ MOLA..

Yok , sarmıyor bu dünya telaşı...

Bir örümcek ağı gibi hayatımızı kaplıyor keşmekeşi.

Sinsi, ağulu bir yılan gibi zehirleniyoruz.

Kendimizden uzaklaştırıyor bizi.

Dağları, dereleri, ağaçları, kuşları, böcekleri daha çok seviyor insan, yaşadıkça.

Varlığımızın anlamını yitirildiğini anladığımız an bitiyor her şey...

Dağlara çıkmak var...

Ormanlara kaçmak...

Şiire sığınmak zamanı yine.

Aşk'a sığınma zamanı.

Bahar değil çarpan, yaşam çarpıyor...

Gittiğin gün,

Avuçlarımda ki beyaz güvercin,

Sessizce can verdi,

Gittin..

Adın Barış'tı..

Şehrin tüm camları parçalandı da

Sessiz çığlıklarım dan,

Yüreğime battı kırıklar,

Yüreğim kanadı.

Bir sen duymadın,

Gittin...

Adın Sevgi'ydi...

Çocuktum daha,

Büyümek istemeyiş imden..

Elimdeydi yaşayacaklarım,

Rengarenk balonlar misali,

Usulca aldın da onları,

Gittin...

Adın Umut'tu....

*************

Öyle çoksun ki
Çokluğunun çokluğunda çoğalıyorum...
Çimen oluyorum,
Toprak oluyorum
Sen açıyorum çiçek çiçek.
Öyle çoksun ki,
Gökyüzü oluyorum,
Bulut oluyorum
Seni yağıyorum yağmur yağmur...
Öyle çoksun ki,
Dağ oluyorum,
Tepe oluyorum
Yetmiyor,sığamıyorum kendime
Deniz oluyorum.
Öyle çoksun ki
Nereye baksam 'Sen' oluyorum
AŞKoluyorum...

*********************

Çok oldu görüşmeyeli,
Bıraktığın yerde,bıraktığın haldeyim.
Yılların yüzüme dokunmuşluğundan gayrı,
Pek fark yok bende,
Sadece birazcık,törpülendi o deli kız halleri,
Fazla değil ama,birazcık.
Yine aynı asi,yine aynı çılgınım yoksa.
Bir hayli çok oldu görüşmeyeli
Ben fark etmedim de yokluğunu.....
Uykusuz gecelerimde biriktirdiğim yıldızlar söyledi,
Bizi say diye...
Saydım,oradan biliyorum..
Seyredemediğimiz gün batımları atıldılar ardından,
Sonra dinleyemediğimiz fasıllar....
Yürüyemediğimiz yağmurlu akşamları da saydım,
Hani boyunları bükük kalmasın diye...
Okuyamadığımız kitapları,
Edemediğimiz kavgaları,
Paylaşamadığımız için azalmayan acılarımı,
Ve çoğalmayan sevinçlerimi saydım.
Saydım ama,bitmedi arkası...
Bak,az kalsın unutuyordum söylemeyi,
En çokta gidesilerim birikmişti.
Denedim saymayı ama çıkamadım içinden
Kaç sonsuz kere olmuşlar bir görsen
Ben hissetmeden..
Ama suçlu onlar değil,buldum
Dönme ihtimalinde kalan
Gidemeyişler-imde..