Bir toplumun ve ülkenin gelişmişliği sokaktaki insan manzaraları ile eşdeğerdir.

Salı günü yeniçarşı girişinde bulunan Tatlıkuyu kavşağında kırmızı ışık yanınca mecburen durmak zorunda kaldım.

Bir anda araçların arasında dolaşan birden fazla çocuk gördüm.

Yaşları 6 ile 10 civarında olduğunu tahmin ediyorum.

Ellerinde ‘Biz Suriyeliyiz, Allah rızası için yardım edin’ yazılı dövizler vardı.

Bazılarının ayaklarında çorap yoktu.

Durumları içler acısıydı.

Bu çocuklar hayatlarını sokaklarda dilenerek geçimlerini sürdürmek için mi ülkemize getirildi.

Hergün değişik yaşta kızlı erkekli Suriyeliler Gebze’nin bir çok yerinde dilencilik yapıyor veya yaptırılıyor!

Bazı Suriyeli kadınlar kucağında küçük yaşta bebekleri olduğuna tanık oldum.

Devlet bu insanlara kimlik kartı vermeye hazırlık yapıyor.

İyi, güzelde kimlik kartı verdiğin bu çocuklar hayatlarını sokakta dilencilik yaparak mı sürdürecek!

O zaman okur yazar olmayan yeni bir nüfus kitlemiz olacak.

Suriyeli çocuklar kendi yaşıtları okulda eğitim gördüğü saatlerde, onlar ise Eşrefbey Ortaokulu’nun önünde yol ortasında dilencilik yapmasına seyirci kalınıyor.

Birleşmiş Milletlerin imza altına aldığı ‘Eğitim Haktır’ kararının altında bizim ülkemizin de imzası var.

Öyle ise ya bu çocuklara ve ailelerine Birleşmiş Milletlerin belirlemiş olduğu şartlara göre mülteci kamplarına yerleştirin veya sokaklarda dilencilik yapmalarına izin vermeyin.

Eğer Suriyeli çocuklar ve aileleri Türk vatandaşı yapılacaksa eğitim ve barınma sorunlarını çözecek adımlar atılsın.

Aksi halde bu görüntüler 21. Yüzyıl Türkiyesine yakışmıyor.

Sokaklarımızda hergün dilencilik yapan küçük yaştaki çocuklar mutlaka koruma altına alınmalı.

Aksi halde ortaya çıkacak olan olumsuz gelişmeler herkesin vicdanını sızlatır.

Bizden söylemesi...

İlgililerden de gereğinin yapılması bekliyoruz...

Bu işin takipçisi olacağız.