Uzun bir aradan sonra sessizlik bozuldu.

Tek seslilikten çok sesliliğe doğru ilerliyoruz.

2015 Temmuz Ayının son günlerinde 90’lı yılların başına döndük.

İşler iyi gitmiyor.

AKP tek başına iktidar olma şansını şimdilik kaybetmiş gözüküyor.

Artık bundan böyle hiçbir şey eskisi gibi olmayacak görünüyor.

Hem ülkemizde hem bölgemizde rüzgar sert esmeye başladı.

Çözüm süreci bitirildi.

HDP’li vekillerin dokunulmazlığı kaldırılması için kamuoyu oluşturuluyor.

Hiç unutmuyorum 1990’lı yıllarda kürt kökenli vekiller Türkiye Büyük Millet Meclisi’nden yaka paça dışarı atılmıştı.

Ardından gözaltına alındı ellerine kelepçe takıldı.

Aradan geçen onca zaman dilimi içerisinde pek çok siyasetçi özeleştiri yaptı.

Yaşanan sürecin yanlışlığını kabul etti.

Keşke o günler hiç yaşanmamış olsaydı.

Bir haftalık bilanço herkesi tedirgin etti.

Asker, sivil, polis öğrenci hepsi bizim evlatlarımız.

Bir hafta önce Reza Zerrap’ı konuşuyorduk.

Şimdi ise öldürülen insanlarımızı, sınır ötesi operasyonu ve yeni bir ABD koalisyon tartışmaları gündeme damgasını vurdu.

Bu zor günlerde hepimizin ortak akla ihtiyacı var.

Öfke dilini kullanarak hiç bir yere varılmaz.

En zor zamanda bile karşımızdaki insanları dinlemeliyiz.

Dialog yollarını açık tutmalıyız.

Koca bir ülkeyi yangın alanına dönüştürmek hepimizin canını acıtır.

Suruç’da meydana gelen alçakca saldırının ardından Türkiye’nin içinde ve Suriye sınırında yaşanan gelişmeler birbirine karıştı.

İçerideki tablo terörle mücadeleye siyasal güç savaşının da katıldığını gösteriyor.

Bir kaç gündür küresel politikalara yön veren aktörler ard arda Türkiye’ye yönelik açıklamalar yapıyor.

Anlaşılan içeride ve dışarıda sıcak günler bizi bekliyor.

Böyle günlerde ülkeyi yönetenler olur olmaz açıklamalardan kaçınmalı.

25 yıllık sıkıntılı günlere geri dönmek çok kolaydır.

Önemli olan zoru başarmaktır.

Daha fazla oy almak uğruna barış  ve kardeşlik ateşe atılmamalı...