Umut hep vardır / Ve dört mevsim bahardır,

Sevdaya düşene…

Çünkü umut hep vardır / Ve yedi iklim bahardır,

Gökyüzüne göz dikene…

Çünkü umut ne Kaf dağının ardında,

Ne dönüşü olmayan geçmiş zamandadır.

Umut kavgaya yazılmış / Başucundadır.

Soğuk bir Ankara ayazında / Ekmeğin davasındadır umut.

Umut / Derin-derin iç çeker yaşadığı geçmiş günlere

Umut kafaları da çeker kimi,

Ve umut Çileden çıkan en gür ses gibi,

Çarpar karanlığın pis yüzüne…

Bacasında tüttüğün yoksul evlerindedir umut.

Grevinde gittiğin fabrika önlerindedir.

Derin çektiğin cigaranın tütünündedir umut.

Çünkü umut / Başını diktiğin / Az kaldı dostlar dediğin,

Gelecek günlerdedir.

Umut usanır / Tükenir çıktığı yolda.

Umut ağlar / Yutkunur acısını gözden uzakta.

Umut yorulur / Soluklanır bir kör kuytuda.

Umut geç gelir,

Tez gider

Az durur yanında.

Umut Yarım kalır,

Ve kavga baştan yazılır ulaşamadıklarına…

Çünkü umut hep vardır,

Dört mevsim,

Yedi iklim,

Bahardır,

Sevdaya düşene…