Bir insan olarak, herkesin can güvenliğinden endişeliyim...
Önce bir anne olarak çocuklarımın geleceği için...
Sonra bütün çocukların geleceği için...
Sonra diğer canlılar için...
Tesadüfen yaşıyoruz artık.
Her sabah sevdiklerimizden helallik alarak çıkıyoruz evden.
Her geçen gün, dönme ihtimalimizin azaldığını daha fazla hissederek...
Bu son zamanlarda yaşananlar, değme fantastik kurgulara taş çıkartır cinsten.
Ülke film setine döndü adeta.
Başrol oyuncusu belli, geri kalanlar figüran...
Düşündüklerimi, olanlar karşısındaki hissettiklerimi yazmaya elim varmıyor.
İyimser bir duygu arıyorum yüreğimde ama maalesef bulamıyorum.
Yazmak kolay...
Söylemek kolay...
Varsayımlar kurmak kolay...
Bunların, gerçeği değiştirmede bir etkisinin olmamasına katlanmak çok zor.
Hiç yoktan olan ölümlere seyirci kalmak katlanılmaz...
Ve bunlara her geçen gün yenilerinin eklenmesi...
Pisi pisine, salt bireysel çıkarlar için, canlara kıyılıyor ülkemde!
Korkunç!
Ölüm listesi yayınlanıyor gazetelerde.
................. şehit oldu.
................. şehit oldu.
................. şehit oldu.
Bir ömrün sonu beş harf...
Üç saniyede yazılıyor.
İnsan canının ederi, üç saniyede yazılan beş harf!
Olan ölenle, geride kalanına oluyor.
Hatta geride kalanı da üç-beş gün sonra unutup gidiyor.
Bir varmış, bir yokmuş gerisi...
İnadına daha çok okumalıyız bu yüzden.
Daha çok okutmalıyız çocuklarımızı.
Farkındalıklarımızı arttırmak ve bu gidişe dur demek için...
Bir taşla kuşlar vuranların, sapanlarını kırabilmeyi daha çok göze alabiliriz gibime geliyor.
Yaptıklarının fark edilmeme rahatlığını yok edip, ikirciklendirmek için...
Sağırların duyar, körlerin görür, lalların konuşur olması için.
Ve en çokta yürekli olmak için.
Terör deyip yıkıyoruz ya suçu üzerimizden.
Merak ediyorum, bu ne rahatlık, aymazlık?
Nasıl kaçıyorsunuz ki içinizdeki terörden?
Son zamanlarda çok endişeliyiz, güvensiz hissediyoruz, korkuyoruz.
Önceki gün 12 şehit daha verdik.
12 ocak daha söndü.
12 anne- babanın, eşin ciğeri dağlandı.
12 adamın çocukları yetim kaldı.
Kalplerine metanet diliyorum.
Beş günde binlerce hektar orman yandı.
Binlerce ağaç, ormanda yaşayan binlerce canlı kül oldu.
Ve elimizden hiçbir şey gelmiyor.
Hiçbir şey yapamamanın verdiği çaresizlik kahredici.
Umutlarımız, 'yarın da kötü bir şeyler olmaz umarız' cümlesine sığındı.
Umarım...