Sosyal paylaşım sitelerinden birinde, gözüm bir videoya takıldı.
Açtım...
Cep telefonuyla çekilip yüklenmiş.
Sade bir evin içinde cereyan ediyor olay.
Genç bir kız, çekyatın üzerinde oturuyor.
Yanında, dört yaşlarında erkek kardeşi var.
Anneleri, karşı koltukta çocuklarını videoya kayıt ediyor.
Küçük erkek çocuğu, ablasının saçlarını çekerek vuruyor.
Ama çocuk gibi değil ha, bildiğiniz dövüyor ablasını.
Ablası bu durumdan hiç rahatsız değil bu arada.
Küçük çocuğun davranışlarına bıyık altından gülüyor.
Çocuk, ağza alınmayacak sözler sözlüyor.
Nasıl küfür ediyor anlatamam.
Sanki küçük çocuk değil de, kocaman bir adam var orada.
Belli ki öğretilmiş çocuğa.
Çocuk küfür ettikçe, anne ve abla gülüyor.
Arada anne;
'Bırak kızımı, sen dövesin diye mi doğurdum onu!'
Diyerek sözüm ona kızıyor.
Bu sefer annesine küfürler ediyor çocuk...
Yazık!
Ruh sağlığı bozuk desem değil!
Cehalet desem, akıl almıyor bu cehaleti.
Erkek şiddetini sorguluyor ve hep erkekleri suçluyoruz.
Ancak bu erkekleri de bir kadının yetiştirdiğini göz ardı ediyoruz.
Bu kadar bomboş ve anlamsız bir davranışı niye yapmış ki bu kadın?
Çocuk, dünyanın en değerli malzemesidir.
Geleceği oluşturan onlardır.
Tarlaya atılan tohum gibi düşünmek gerek.
İnsanı ekip biçmek gerek.
Daha küçükken, edep, haya, sevgi, saygı , barış, huzur tohumları ekilmeli yüreğine.
Henüz eğilip, bükülürken yaş bir ağaç gibi.
Odunu eğip bükemezsin, kırılır veya kırar.
Anne olmak, herkesin harcı olmamalı bu sebeple.
Hatta evlenmeden önce, ciddi tetkiklerden geçirilmeli çiftler.
Prosedür gereği yapılmamalı.
Evlenmeden önce istenen belgeler iki fotoğraf ve bir kimlik fotokopisinden ibaret.
Oysa, akıl ve ruh sağlığı raporu kesinlikle istenmeli.
Evlenecek kişilerin , fiziksel, zihinsel ve ruhsal uyumu olmalı.
Ki sağlıklı, aklı başında nesiller yetişsin.
Ama her şeyden önce,özellikle kadınlarımızın eğitim görmesi çok önemli.
Bu eğitimler devlet tarafından karşılanıp, kadınlar bilinçlendirilmeli.
Sağlık ocaklarında uygulanan aşı takibi gibi,periyodik aralıklarla kontrol edilmeli ebeveynler.
Eğitim konusunda özellikle kadınlarımız çok yetersiz.
Bir toplumun geleceği, önce annelerin elindedir.
Aksi takdirde, tek bir cümle kurulabilir böyle durumlarda.
Sevgili anne, yarın kızın şiddete uğradığında ağlama.
Atalarımızın dediği gibi;
'Kendi düşen ağlamaz!'