BU GÜLÜŞÜ HEP GÖRMEK İSTİYORUZ!!!

Elif Arzu EREN’in bu fotoğraftaki gülüşünden eser yok şimdi. 2 gün önce geçirdiği sinir krizi sonucu hastaneye kaldırıldı. Çok zor günler yaşıyor. Elif Hanım, çoğumuzdan çok farklı bir hayat sürüyor. Onu zorlayan, çok emek vermesi gereken, gezmekten alıkoyan, bizler için çok basit olan çarşıya çıkmanın dahi onun için lüks olduğu. Nedir onu bu hayatı yaşamaya iten? Tek şey, VİCDAN.

Bizlerin çok üzüldüm ama yapabileceğim bir şey yok, deyip hayatımıza devam ettiğimiz noktalarda O, elini taşın altına koydu. Dubleks evini bırakarak, 6 dönümlük bir arazi içinde derme çatma yapılmış, sobalı bir evde oturuyor. Yaralı, hasta, annesi olmayan bakıma muhtaç canlara arkasını dönmedi. Onların tedavilerini, bakımlarını üstlendi. Peki, nereden geldi bu canlar. Çoğu belediye ekiplerince getirildi, bazılarını açılmış ilanlardan buldu. Hiç biri cins değil. O nedenle iyileşen, büyüyen canlar için açılan sahiplendirme ilanlarına hemen hemen kimse cevap vermiyor. Yenileri gelirken, sahiplenmesi gerekenler de durunca sayı artıyor tabii. Evde büyüyen bir canı da sokağa terk ettiğinizde yaşama şansı kesinlikle olmuyor.

Peki, bakım, yemek, ilaç masrafları? Bazen çok daraldığında ilan açıyor, sponsor için. Bazen cevap geliyor, bazen gelmiyor.

Peki, maddi, manevi bu kadar yıprandığı, belediyenin yapması gereken işi yaptığı için bir teşekkür veya destek geliyor mu belediyeden? Darıca Belediyesi’nin bir veterineri, rehabilitasyon merkezi, yavru ünitesi olsaydı, bu canlar Elif Hanım’a kalacak mıydı? Tabii ki hayır. Belediye’nin köpek toplama ekibi şu an Darıca Zabıtası’na bağlı. Orman ve Su İşleri Kocaeli Şube Müdürlüğü ve Darıca Zabıta’sı sürekli baskın düzenliyor Elif Hanım’ın evine. Geçen aylarda yazdıkları 2500 TL ceza ardından, bu hafta 5000 TL ceza yazmakla tehdit etmişler. Bütün canlarını da alacaklarmış. 1 hafta süre tanımışlar. Kontrole geldiklerinde duruyorsa bu canlar, cezayı yazacaklarmış. Belli aralıklarla gelip katlayarak yeni cezalarda yazılacakmış.

Nereye gidebilir bu canlar. Çoğu hasta. Yaşadıkları sürece kullanacakları düzenli ilaçları var. Bunları kullanmasalar kısa sürede ölürler. Barınakta kalsalar dahi, oranın ortamı, sürekli köpek sirkülasyonu (Her gelen can aşısız olduğundan farklı hastalıkları taşıyor) zayıf olan bünyelerinin taşıyacağı bir şey değil. Yani aslında Elif Hanım’a söylenen şey “Bunları ölüme gönder”…

Elif Hanım, Orman ve Su İşleri Kocaeli Şube Müdürlüğü ziyareti ve tehditleri ardından, sinir krizi geçirdi. Zor yetiştirdik hastaneye. Hepsine ayrı ayrı emek verdiği, ilaç saatini geçirmemek adına uykusuz kaldığı, ölmesin diye gözünün içine bakarak, başını bekleyerek iyileştirdiği çocukları, birkaç kişinin egodan kaynaklı şikâyeti, Müdürlüğün aslında yapılabilecek bir sürü çözüm arasından sadece tek seçenekte diretmesi, kısaca bir hiç uğruna canlarının elinden kayıp gitmesini bir türlü kabullenemedi.