Sabah kalkıp pencereyi açacak, güneşin doğuşuna bir selam çakacağız. Geceden katlanıp koyulmuş en güzel elbiselerimizi giyecek, neşeli, kedersiz şarkılar eşliğinde kahvaltımızı edecek, evden çıkmadan önce mutlaka çiçeklerimize su vereceğiz.  Ya da öpeceğiz sevdiğimiz birinin çiçek yüzünü. Sonuçta İkisi de aynı. 

Karşılaştığımız insanlara gülümseyecek, otobüs yolu gözleyen işçi arkadaşlarımıza selam verecek, İş yerinde ki dostlarımıza kolaylıklar dileyeceğiz. Yüzümüzde umudun beliren çizgileri…

Yeni şiirler yazacağız güneşli güzel günlere inan. Yine türküler söyleyeceğiz çakır keyif. Dostun elinden tutacak, daha sıkı sarılacağız. Güç vereceğiz birbirimize. Söz vereceğiz hep beraber yeniden yaşatabilmek adına güzellikleri. 

Yıldız kaydığında dilek tutmaktan vazgeçmeyeceğiz. Gökkuşağı çıktığında altından geçmeyi hayal etmekten. Hayatı iyilikle, güzellikle örgütlemekten. Birlikten, beraberlikten asla vazgeçmeyeceğiz. 

Yine çok seveceğiz dayanışmayı, yardıma koşmayı. Yine çok seveceğiz dostlarımızın koluna girmeyi, omuzundan tutmayı. Karanlık saldırsa da dört bir yandan, nefret ve şiddet tutsa da köşe başlarını, daha çok yan yana gelecek, daha güçlü sevecek, daha sert vuracağız yere adımlarımızı.

Yürümekten başka ne var güzel bir gelecek adına. Mücadele etmekten, iyilikleri büyütmekten, kötülükleri mezara gömmekten daha güzel ne? 

Zalimlerin karşısına dikilmekten, ayrıştırıcı saldırılara göğüs germekten ve bunu yaparken gözümüzün üstünde ki kaşa, nüfus cüzdanlarımızda yazan memleketin adına, dilimize, inancımıza, cinsiyetimize hani gönül verdiğimiz ne varsa farklılıklar adına… Bunlara bakmadan, bunları takmadan, can cana yaşamaktan başka kurtuluşu kaldı mı?  Doğmasını beklediğimiz sımsıcak yarınlar adına.

Ne zorluklar yaşadık, ne acılara katlandık bu ülkede.  Şimdi moral üstünlüğü bizde. Yüzümüz artık yerden kalksın. Ağrımız azalsın. Yüreğimiz ayaklansın. Geçmişi yere serelim geleceğimiz aydınlansın.